Niska kooperatywność i niska asertywność przyczyniają się do występowania reakcji unikania. Człowiek o takich cechach wycofuje się z konfliktu, nie zależy mu ani na udowodnieniu własnych racji, ani na rozpatrywaniu poglądów partnera.

Stosuj unikanie, gdy:

• cel nie jest zbyt ważny lub jest ważny tylko przejściowo;
• nie ma żadnych szans na zaspokojenie naszych pragnień;
• straty z powodu kontynuowania konfliktu przeważają nad ewentualnymi zyskami z jego rozwiązania;
• trzeba sobie lub partnerom dać czas na ochłonięcie, zredukowanie napięcia emocjonalnego;
• jest potrzebny czas na zebranie niezbędnych informacji do podjęcia decyzji;
• inni potrafią skutecznie rozwiązać konflikt.

Niska asertywność i wysoka kooperatywność przyczyniają się do występowania reakcji akomodacyjnych/dostosowania się. Człowiek o takich cechach dąży do rekonstrukcji własnych poglądów, lecz czyni to nie z powodu bezwzględnej akceptacji poglądów drugiej osoby, lecz raczej ze względu na pożądaną jego zdaniem współpracę.

Stosuj dostosowanie, gdy:

• masz świadomość, że jesteś w błędzie i pozwalasz, aby „lepsze” stanowisko zwyciężyło;
• sprawa jest ważniejsza dla partnera niż dla ciebie, przyczyniasz się wtedy do utrzymania poprawnych stosunków między wami;
• ważniejsze jest zdobycie zaufania partnera niż wynik rozwiązania konfliktu;
• ważne jest zachowanie zgody i unikanie rozdźwięku.

Średnia asertywność i średnia kooperatywność przyczyniają się do występowania reakcji kompromisowych. Człowiek o takich cechach stara się odnieść pewne korzyści, przyznając także partnerowi prawo do ich części. Może więc rezygnować z części własnych korzyści na rzecz partnera.

Stosuj kompromis, gdy:

• interesy nie są zbyt ważne i nie warte większych wysiłków w ich obronie;
• równi sobie partnerzy zmierzają do wykluczających się celów;
• konieczne jest szybkie rozwiązanie w sytuacji presji czasowej;
• wystarczające jest osiągnięcie czasowego porozumienia;
• zawodzi rywalizacja i współpraca.

Wysoka asertywność i niska kooperatywność przyczyniają się do występowania reakcji rywalizacyjnych. Człowiek o takich cechach dąży do rozstrzygania konfliktu na swoją korzyść, w tym głównie sensie, że pragnie okazać wyższość własnych racji nad racjami drugiej osoby.

Stosuj rywalizację, gdy:

• konieczne jest szybkie działanie, np. w kryzysie;
• ważne, ale niepopularne sprawy muszą być wprowadzane w życie, np. zaostrzenie dyscypliny;
• racja jest bezwzględnie po twojej stronie;
• druga strona celowo stosuje taktyki nierywalizacyjne, aby uniknąć rozwiązania konfliktu.

Wysoka asertywność i wysoka kooperatywność przyczyniają się do występowania reakcji współdziałania/współpracy. Człowiek o takich cechach nawiązuje współpracę z partnerem po to, be zrealizować swoje cele. Można więc powiedzieć, że wykorzystuje on pozytywnie sytuację konfliktu, ponieważ nie odrzuca drugiej osoby, ale współdziała z nią w imię własnych interesów.

Stosuj współpracę, gdy:

• ważne jest znalezienie wspólnego rozwiązania, a kompromis nikogo nie satysfakcjonuje;
• sprawa dotyczy grupy osób i ważne jest uwzględnienie opinii innych osób o odmiennym sposobie widzenia problemu;
• dąży się do pokonywania uczuć wrogości;
• celem jest uczenie się obiektywizmu – weryfikujemy własne poglądy i staramy się zrozumieć punkt widzenia innych.